#9 Vrlo Malo Soli U Moru

Ako okeani postoje već 3 milijarde godina kao što evolucionisti veruju, onda bi trebalo da sadrže daleko više soli nego danas.

[pullquote]Nakon 3 milijarde godina trebalo bi da ima 70 puta više soli nego danas.[/pullquote]

Reke, glečeri, podzemne pukotine i atmosferska i vulkanska prašina svake godine odlažu velike količine soli u okeane (Prikaz 1). Pogledajte dotok predominantne soli, natrijum-hlorida (kuhinjske soli). Svake godine u okean se ulije oko 458 miliona tona natrijuma¹ , ali samo 122 miliona tona (27%) nestane drugim prirodnim procesima² (Prikaz 1).

Ako morska voda u početku nije sadržala natrijum (so) i on se akumulirao današnjim tempom, onda bi današnji salinitet okeana bio dostignut tek za 42 miliona godina³ – za samo sedamdeseti deo od 3 milijarde godina o kojima evolucionisti govore. Ali te pretpostavke ne uzimaju u obzir mogućnost da je Bog stvorio slane okeane za sva morska stvorenja koja je stvorio petog dana. Isto tako, potop koji je trajao godinu dana, sigurno je odložio nezapamćenu količinu soli u okeane putem erozije, sedimentacije i vulkanizma. Zato je današnji salinitet okeana mnogo razumljivi iz perspektive biblijskih šest hiljada godina.⁴

So u moru

Brojke se jednostavno ne podudaraju

Prikaz 1:  Svake godine, kontinenti, atmosfera i morsko dno dodaju 458 miliona tona soli u okeane, ali samo 122 miliona tona (27%) nestane drugim prirodnim procesima. Tim tempom bi današnji salinitet bio dostignut za 42 miliona godina. Ali Bog je prvobitno stvorio slan okean za morska stvorenja, a prilikom potopa se za kratko vreme salinitet povećao.

Pojas za spasavanje

Oni koji veruju da su okeani stari 3 milijarde godina kažu da je u prošlosti priliv natrijuma morao biti manji, a odliv veći. Međutim, čak i najtolerantniji proračuni vremenski okvir akumulacije razvlače na 62 miliona godina.⁵ Ista grupacija smatra i da su ogromne količine natrijuma nestale u toku formiranja bazalta u srednjookeanskim grebenima⁶ , ali tu zanemaruju činjenicu da se natrijum vraća u okean kako se bazalt sa morskog dna pomera sa grebena.⁷

(ovaj članak je prevod originala sa Answers in Genesis veb sajta)

---

Dr Andrew Snelling ima doktorat iz geologije na Sidnejskom Univerzitetu i radio je kao geolog-savetnik u istraživanjima u Australiji i Americi. Autor je brojnih naučnih članaka i trenutno je direktor za istraživanje pri “Answers in Genesis”.

---

Fusnote

1. M. Meybeck, “Concentrations des eaux fluvials en majeurs et apports en solution aux oceans,” Revue de Géologie Dynamique et de Géographie Physique 21, no. 3 (1979): 215.
2. F. L. Sayles and P. C. Mangelsdorf, “Cation-Exchange Characteristics of Amazon with Suspended Sediment and Its Reaction with Seawater,” Geochimica et Cosmochimica Acta 43 (1979): 767–779.
3. Steven A. Austin and D. Russell Humphreys, “The Sea’s Missing Salt: A Dilemma for Evolutionists,” in Proceedings of the Second International Conference on Creationism, R. E. Walsh and C. L. Brooks, eds., volume 2 (Pittsburgh, PA: Creation Science Fellowship, 1990), pp.
4. For a fuller treatment and further information see:
   John D. Morris, The Young Earth (Green Forest, AR: Master Books, 2000), pp. 85–87.
   Andrew A. Snelling, Earth’s Catastrophic Past: Geology, Creation and the Flood (Dallas, TX: Institute for Creation Research, 2009), pp. 879–881.
5. Austin and Humphreys, 1990.
6. Glenn R. Morton, pers. comm., Salt in the sea, https://www.asa3.org/archive/evolution/199606/0051.html
7. Calculations based on many other seawater elements give much younger ages for the ocean, too. See Stuart A. Nevins (Steven A. Austin), “Evolution: The Oceans Say No!” Impact no. 8. (Santee, CA: Institute for Creation Research, 1973).